در این‌جا برای آشنایی با فرهنگ سنتی، کهن و اصیل ایرانیان در ساخت زر و جواهر و روند تکامل این صنعت در کشورمان از باستان تا کنون، به بررسی کوتاه تاریخچه جواهرات در ایران می‌پردازیم.
هزاره دوم پیش از میلاد ساکنان فلات ایران، در سال‌های ۳۰۰ تا ۱۳۰۰ پیش از میلاد، زیور آلات مسی و نیز رشته‌هایی از مهره‌های رنگارنگ به کار می‌بردند. در نیمه نخست این هزاره، جواهراتی به صورت گردنبند و دست بند، با دانه‌هایی مانند دانه‌های خربزه و جداکننده‌های میان تهی طلایی ساخته شدند که هم مردان و هم زنان آن‌ها را به کار می‌برند. در شوشی نیز هنرمندان همان شگرد و طراحی را برای ساختن جواهرات به کار می‌گرفتند و در شهر سوخته، واقع در استان سیستان و بلوچستان جواهرات به دست صنعتگران بومی ساخته می‌شد.
هزاره اول پیش از میلاد آمیختن گروه‌های قومی و گروه‌های تازه‌واردی که به دلیل برانداخته شدن سلسله پادشاهان در میان رودان (بین نهرین) به ایران آمده بودند و از شمال، آداب و سنت‌های غنی را ایجاد کردند، این سنت‌های هنرمندانه، در کند و کاوی‌های باستان‌شناسی کشف شده‌است. برای نمونه، در استان آذربایجان، استخوان‌های دختری مربوط به سال‌های ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ میلادی کشف شد که با دیسک‌ها، پیشانی بند، دست بند، انگشتر، خلخال و رشته‌ای از هفت مهره برنزی، تزیین شده بود. در این هزاره، در استان لرستان، گروهی از برنز کاران زندگی می‌کردند که سنجاق‌ها و زیور آلات دینی و تزیینی؛ همراه با نقش و نگارهایی از توتم ،(مانند خنجر، شمشیر و ابزار آلات جنگی) می‌ساختند. برای زدن طرح‌های افسانه‌ای (اژدها و دیوها)، و همچنین برای ساخت دیسک و تیر دان، رویه‌های فلزی را چکش کاری می‌کردند.
هخامنشیان در زمان هخامنشیان، کار با زر و هنر گوهر سازی، دست‌آورد هماهنگی سنت‌های گوناگون، به روشی بسیار چیره دستانه بود. شماری از اشیای الگو داده شده مربوط به این دوره، شامل بازوبند، پلاک، شمسه، دست بند، انگشتر، دکمه، مهره، گردنبند، سنگ‌های گران‌بها و … است.
پارتیان پارتیان به آرایش و درخشان‌سازی اشیا که در شرق ایران؛ از سر زمین‌های دیگر فرا گرفته بودند، علاقه ویژه‌ای نشان می‌دادند. دیگر سرزمین‌ها نیز از روش‌های آرایشی پارتیان، پیروی می‌کردند. در زمان پارتیان، جواهرات، زیباتر و با شکوه‌تر شدند. زر و جواهرات، در اندازه‌های کوچکتر و با طرح‌هایی ساده‌تر، ساخته می‌شدند. آن‌ها انواع گوناگون آذین‌ها، آویزها، سنجاق‌های کوچک، حلقه‌ها و سنگ‌های گران‌بها را به کار می‌بردند. کمربندها و کلاه‌های آراسته شده با جواهرات، در این دوره کاربرد فراوانی داشت.
ساسانیان در دوره ساسانیان، هنر زر و جواهر سازی، همانند سایر هنرها به شکوفایی رسید. پیچیدگی مهر و نشان‌ها، کیفیت سکه‌ها، روکش‌های تزئینی بر روی تاج‌ها و چیره‌دستی به کار گرفته شده در نقره‌افزارهای این دوره شگفت‌انگیز است.
عرب‌ها پس از براندازی ساسانیان، جامعه ایرانی با وجود از بین رفتن استقلال سیاسی، با شگفتی بسیار، فرهنگ سرشار خود را نگه داشت و مانند همیشه، فرهنگ غنی ایرانی و آیین و رسوم آن را پذیرفتند. به بیان دیگر، بسیاری از نقش و نگارها و طرح‌های ایرانی و شگردهای آن بازماندند. در این دوره، نقره‌افزارها با پذیرش عمومی شگفت‌انگیزی رو به رو شد، اما برخی قطعات زر، تنها توسط زنان به کار برده می‌شد و صنف زرگرها را بیشتر افرادی از دیگر آیین‌ها، مانند یهودیان تشکیل می‌دادند.