مجسمه‌سازی، تندیسگری یا پیکرتراشی هنر همگذاری یا ریخت دادن به اشیا است و ممکن است در هر اندازه یا با هر سازمایه‌ای (مصالحی) یا تکنیکی انجام گیرد. به فرآورده‌های این هنر تندیس، پیکره یا مجسمه گفته می‌شود. هر پیکر سه بعدی که به منظور دارا بودن یک بیان هنری آفریده شده را می‌توان تندیس نامید. هر شکل‌دادنی مجسمه‌سازی نیست بلکه باید در ورای آن، یک فکر، خلاقیت یا یک نوآوری وجود داشته باشد.
وجه تمایز اساسی بین مجسمه های موجود در مجسمه های گرد و ایستاده، مجسمه هایی است که به هیچ سطح دیگری وصل نشده است (احتمالاً به جز قسمت پایه) و انواع مختلف نقش‌برجسته که حداقل تا حدودی به یک سطح پس زمینه وصل می شوند.
مصالح به کار رفته در مجسمه متنوع است و در طول تاریخ تغییر می کند. مواد کلاسیک با دوام فوق العاده، از جنس فلز به ویژه برنز، سنگ و سفال و چوب می باشد، مواد استخوانی و ضد لک از گزینه های با دوام اما ارزان تر محسوب می شوند.از مواد گرانبها مانند طلا، نقره، جید و عاج غالباً برای کارهای لوکس کوچک و بعضاً در موارد بزرگتر مانند مجسمه های ساخته شده از طلا و عاج استفاده می شوند.